تاثیر ۳ برنامه ی تمرین مقاومتی بر غلظت سرمی واسپین، hs-crp و tnf-α موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزتوسین

زمینه و هدف: واسپین آدیپوکین جدیدی است که ممکن است نقش ضدالتهابی داشته و بر حساسیت انسولینی تاثیرگذار باشد. اطلاعات اندکی در مورد تاثیر تمرین ورزشی بر غلظت سرمی واسپین وجود دارد. هدف از انجام این پژوهش، بررسی تاثیر 3 برنامه­ی تمرین مقاومتی بر سطوح سرمی واسپین و برخی شاخص­های التهابی در موش­های صحرایی دیابتی می­باشد. مواد و روش­ها: 40 سر موش صحرایی نر از نژاد ویستار با میانگین وزن 19 ± 288 گرم به طور تصادفی به 5 گروه تقسیم شدند: کنترل غیردیابتی، کنترل دیابتی، تمرین دیابتی با بار 50% وزن بدن، تمرین دیابتی با بار 100% وزن بدن و تمرین دیابتی با بار فزاینده. جهت القای دیابت از یک بار تزریق درون صفاقی محلول استرپتوزتوسین (55 میلی­گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) استفاده شد. گروه­های تمرینی با استفاده از نردبان (3 روز در هفته، برای 4 هفته) برنامه­ی تمرینی­شان را انجام دادند. وزن بدن، غلظت سرمی گلوکز، انسولین، واسپین، پروتئین واکنشی c (crp) و عامل نکروز توموری-آلفا (tnf-α) اندازه­گیری شد. یافته­ها: 4 هفته تمرین مقاومتی موجب افزایش سطوح سرمی واسپین شد که این افزایش تنها در گروه تمرین با بار50% وزن بدن نسبت به گروه کنترل دیابتی معنی­دار بود. غلظت tnf-α در گروه تمرین با بار فزاینده نسبت به گروه کنترل دیابتی کاهش معنی­داری داشت. سطوح سرمی crp در گروه­های تمرینی در مقایسه با گروه­ کنترل­ دیابتی به طور معنی­داری پایین­تر بود. نتیجه­گیری: این پژوهش نشان داد تمرین مقاومتی با شدت و حجم مناسب می­تواند سطوح سرمی واسپین و برخی از شاخص­های التهابی از جمله tnf-α و crp را تعدیل نماید؛ در نتیجه ممکن است استراتژی مناسب و کارآمدی در جلوگیری از برخی عوارض ناشی از دیابت باشد. هرچند به منظور روشن نمودن ساز و کار­ تغییرات و عملکردهای واسپین در پاسخ به فعالیت ورزشی مطالعات بیشتری لازم است.